Lakierowe Prawa Murphy'ego

Zastanawiałyście się czasami - tu zwracam się do lakieromaniaczek - że sprawami "okołolakierowymi" rządzą pewne prawa? Dziś niekoniecznie o tych pozytywnych.
Nazwałam je "Lakierowe Prawa Murphy'ego"

(wg Wikipiedii: "Prawa Murphy'ego – zbiór popularnych, często humorystycznych powiedzeń, sprowadzających się do założenia, że rzeczy pójdą tak źle, jak to tylko możliwe.")

Pewnie sporo z czytających najpierw zaśmieje się pod nosem z myślą "co ona bredzi?", a chwilę potem stwierdzi, że jej się to też przydarzyło.

To moja zmora przy każdym zdobieniu. Każda skórka, każde krzywe maźnięcie jest wyłapane.
Za to piękny odcień lakieru, blask brokatu - przepadną gdzieś w przestrzeni między paznokciem a aparatem.

Ważne spotkanie? Spieszę się na pociąg? Pomaluję tym ulubionym błękitem - przecież zawsze schnie w mig. Nie tym razem.

Stempel odbił się idealnie, oczy błyszczą z zachwytu.
Otwieram puszkę coli. Zapomniałam, że paznokcie jeszcze mokre. Zdobienie przepadło.

Najdroższy, najpiękniejszy, długo wyczekiwany. Lakier - perełka.
Oszczędzam jak mogę by cieszyć się jego widokiem. Szkoda, że po zużyciu 1/4 buteleczki zrobił się "glut".

W pociągu, w autobusie, w sklepie. Gdziekolwiek. Ale zawsze tam, gdzie mam akurat tą torebkę w której nie ma pilniczka (albo wyciągnęłam go przed wyjściem z domu).
Jeansy, pudełko zapałek (strona z "draską"), chodnik, schody - "delikatnie" pomogą ;)

To chyba najczęściej spotykane prawo. Nie ma co się rozpisywać.

Chyba dlatego powstała moda by główne zdobienia były na kciuku i serdecznym ;)

Bo "jeszcze nie dotarły", bo "już wyprzedane", bo "nie u nas niestety".

I do tego to na pewno przy czerwonym.

Jednocześnie oznacza też, że chcąc mieć krótkie - te będą rosły jak szalone.


Pewnie jeszcze kilka takich praw się znajdzie. Wymieniłam te, których najczęściej doświadczam.
Przydarzyło się Wam któreś?